Stal kwasoodporna nierdzewna – nierdzewna to wspólna nazwa dla dużej rodziny gatunków stali jakościowych, które ze względu na zawartość chromu, wynoszącą przynajmniej 11%, są odporne na niszczenie pod wpływem chemicznej lub elektrochemicznej reakcji z otaczającym środowiskiem. W języku fachowców właściwość tę nazywa się odpornością na korozję. Kwasoodporna potocznie (kwasówka) to stal odporna na działanie kwasów o mniejszej mocy od kwasu siarkowego.
| Stal Nierdzewna : | Stal Kwasoodporna: |
|
|
Stale odporne na korozję to stopy żelaza zawierające co najmniej 10,5 proc. chromu (wagowo) i maksymalnie 1,2 proc. węgla. Powyższe stężenie chromu w tych stalach jest niezbędne do samoistnego wytworzenia na powierzchni warstewki tlenków chromu – warstwy pasywnej o skłonności do samoczynnego odbudowywania się , która zapewnia materiałowi odporność na korozję. Jest to definicja stali odpornych na korozję zgodnie z PN-EN 10088-1. Stale odporne na korozję dzieli się zgodnie z ich głównymi własnościami, na stale nierdzewne , żaroodporne i żarowytrzymałe. Stale odporne na korozję swoje własności antykorozyjne zawdzięczają dodatkom chromu i niklu, które wywierają istotny wpływ na skłonność do pasywacji. Wraz ze wzrostem stężenia chromu, powyżej 13 proc. stal przechodzi ze stanu aktywnego w stan pasywny powodując podwyższenie odporności stali na korozje w środowiskach utleniających. Obecność chromu w stali (od 10,5 proc.) przyczynia się ponadto do powstania cienkiej warstwy tlenków chromu szczelnie okrywających powierzchnię, które stanowiących barierę dla agresywnych środowisk korozyjnych. W przypadku zniszczenia warstwy tlenków (mechanicznie lub chemicznie) stal traci w tym miejscu swoje własności antykorozyjne. Zaletą warstwy pasywnej jest jej skłonność do samoczynnego odbudowywania się pod warunkiem dostępu tlenu z atmosfery. Na podwyższenie odporności korozyjne wpływa również dodatek molibdenu w stali.
Stężenie pierwiastków stopowych w stalach odpornych na korozję bezpośrednio wpływa na ich strukturę i określa cztery główne grupy tych stali o charakterystycznych własnościach mechanicznych, fizycznych i chemicznych:
Do wymienionych grup stali należą gatunki zawierające także inne pierwiastki stopowe takie jak molibden, tytan, niob i azot. Najczęściej stosowaną grupą są austenityczne stale nierdzewne, które spełniają w przybliżeniu dwie trzecie światowego zapotrzebowania na stal nierdzewną.
Do najpopularniejszych i szeroko dostępnych na rynku gatunków stali nierdzewnych należą gatunki austenityczne: EN 1.4301/1.4307 (AISI 304/304L) i EN 1.4401/1.4404 (AISI 316/316L) i gatunek ferrytyczny: EN 1.4016 (AISI 430) oraz ich odmiany.
Do głównych zalet stali nierdzewnych należy zaliczyć:
